De grote verscheidenheid aan wijn is voornamelijk te danken aan de verschillen in klimaat en bodem in de Côtes du Rhône. Het noordelijke deel, van Vienne tot Valence, heeft voornamelijk een granieten ondergrond en heeft een gematigd landklimaat. Het zuidelijke deel heeft een warmer mediterraan klimaat met heel droge zomers en vaak een hevige mistralwind. In dit deel, rond Avignon, Orange en Châteauneuf-du-Pape, bestaat de bodem voornamelijk uit klei en zand.

In tegenstelling tot de Bordeaux waar grote hoeveelheden wijn onder één châteaunaam of appellation worden verhandeld, bestaat er in Bourgogne een (niet altijd vriendschappelijk) samenspel tussen wijnbouwers en handelshuizen, de négociants. Door de hierboven beschreven versnippering van de wijngaarden, komt het regelmatig voor dat een individuele wijnboer een dusdanig klein stukje grond in een wijngaard heeft, dat hij daarvan één vat wijn zou kunnen maken, goed voor 25 kisten wijn van elk 12 flessen. Deze wijnbouwers verkochten dan vaak hun druiven aan een handelshuis dat de druiven uit die wijngaard kocht van de diverse eigenaren om er voldoende volume mee te krijgen om het uitbrengen van wijn met die appellation rendabel te maken. De wijnconsument die bijvoorbeeld een Meursault koopt van een handelshuis, drinkt een wijn die is samengesteld van druiven van verschillende wijngaarden, verbouwd door verschillende wijnboeren. Hoewel deze blends soms beter zijn dan wat een individuele wijnboer zou kunnen produceren (bijvoorbeeld omdat het handelshuis kan investeren in high-tech installaties die worden gebruikt bij de vinificatie), gaat hierdoor de unieke individualiteit verloren die bourgogne vaak zo groot maakt. Vooral sinds de jaren 50 en 60 is daarom de botteling op domein sterk in opkomst, hoe klein de hoeveelheden dan ook zijn. Uiteraard is een gevolg van succesvolle bottelingen dat de prijs hiervan hoog is: het bottelen van een kleine hoeveelheid is verhoudingsgewijs eenvoudig duurder en doordat de vraag al snel (veel) groter is dan het aanbod, stuwt de markt de prijs verder omhoog.

Als gevolg van deze ontwikkeling hebben veel handelshuizen (delen van) wijngaarden gekocht zodat ook zij wijnen konden bottelen met het begeerde predicaat "mise en bouteille au domaine"^. Hierdoor is het strikte onderscheid tussen wijnbouwer en handelshuis vervaagd, ook al omdat gerenommeerde wijnbouwers op hun beurt wijnen gingen uitbrengen van druiven die ze niet zelf hadden verbouwd.